گردشگری روستایی و انواع آن

مفهوم گردشگری روستایی: گردشگری روستایی، به هر نوعی از گردشگری که زندگی، هنر، فرهنگ و میراث روستایی را در یک موقعیت مکانی روستایی، نمایش دهد تا از همین طریق، باعث رشد و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی مردم بومی ‌شود، و زمینه را برای تعامل مردم بومی با گردشگران مهیا ‌کند، گفته می‌شود. در واقع، گردشگری روستایی صنعتی است که تنها در مناطق روستایی وجود دارد.

گردشگری روستایی به انواع زیر تقسیم می‌شود:

• گردشگری کشاورزی: گردشگری کشاورزی یا گردشگری مزرعه، به سازمانی گفته می‌شود که در یک مزرعه یا زمین کشاورزی، برای سرگرمی گردشگران و بازدیدکنندگان فعالیت می‌کند و صاحب آن مزرعه یا زمین از این طریق کسب درآمد می‌کند. این نوع گردشگری، باعث تعامل بیشتر بین کشاورزان و بازدیدکنندگان می‌شود و در نتیجه، آگاهی و دانش گردشگران در زمینه گردشگری کشاورزی افزایش پیدا می‌کند.
• گردشگری ورزشی: در این نوع گردشگری، بازدیدکنندگان به تماشا یا شرکت در ورزش‌های بومی و روستایی می‌پردازند. این گردشگری، به مردم بومی، پیشرفت و موفقیت در بازی‌های بین‌المللی و رقابت با حریف را آموزش می‌دهد. گردشگری روستایی، همچنین باعث تعامل فرهنگی میان افراد مختلف با تجربه‌های متفاوت می‌شود، در نتیجه جامعه از لحاظ فرهنگی غنی و پربار می‌شود.
• گردشگری حامی فقرا: گردشگری حامی فقرا، در کشورهای درحال‌توسعه جهت بهبود اقتصاد مردم بومی و محلی که در نقاط بومی زندگی می‌کنند، راه‌اندازی شد. ارتباط و تعامل، بین مردم تنگدست و مشاغل پررونق گردشگری بیشتر می‌شود، در نتیجه فقر کاهش پیدا می‌کند و مردم می‌توانند نقش پررنگ‌تر و فعالانه‌تری را در این حوزه ایفا کنند. حامیان فقرا، اهداف مختلفی همچون: افزایش اشتغال‌زایی در مناطق بومی و روستایی و همچنین مشارکت عامه‌ی مردم در فرآیند تصمیم‌گیری‌ها را، دنبال می‌کند.

نگاهی اجمالی بر گردشگری‌روستایی در هند

تقسیم‌بندی گردشگری روستایی

اکثریت جمعیت هند را قشر روستایی تشکیل می‌دهد، قشری که قداست و سادگی جوهره‌ی وجودشان را تشکیل داده‌است. محیط متدین روستایی هند، به تازگی مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار گرفته،
بنابراین گردشگری روستایی در هند، یک پدیده نوظهور است.

در سال 2002، یک سیاست ملی در صنعت گردشگری بنیان‌گذاری شد
که در آن، گردشگری روستایی به عنوان عاملی برای ایجاد اشتغال و پایدار کردن شرایط زندگی مردم، در نظر گرفته‌شد.
دولت در ده‌مین برنامه پنچ ساله‌ی خود، تمامی توجه و تمرکزش را بر روی گردشگری روستایی گذاشت.
هند باتوجه به تنوع زیاد در فرهنگ، میراث، غذا، صنایع‌دستی و سنت، فرصت‌ها و توانایی‌های زیادی دارد.
دولت هند، قصد بکارگیری مناطق خاصی از این کشور را، با هدف رشد و توسعه‌ی بومی و روستایی، دارد
و درحال آماده‌سازی و اجرای این طرح است.

دولت هند، با برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد (UNPD)، در یک پروژه‌ی گردشگری داخلی همکاری کرد.
حدود 30 ناحیه‌ی بومی در 20 ایالت، برای توسعه به‌عنوان مقصد گردشگران بومی انتخاب شدند
و UNDP توانست مبلغ اولیه 2.5 میلیون دلار آمریکا را بدست آورد. پیشنهادهایی که توسط دولت مطرح شدند، تا سقف 100,000 دلار آمریکا، نیازمند به سرمایه‌گذاری بودند.

پیش‌بینی رشد گردشگری روستایی در هند

سرمایه‌داران صنعت گردشگری، تجربه‌ و مهارت گردشگران روستایی را به محصولاتی که تولید می‌کنند، محدود می‌دانند.
آنها فقط به فعالیت‌هایی توجه می‌کنند که به نظرشان تقاضای جوامع روستایی هستند
و همه چیز را با معیارهای شخصی خودشان می‌سنجند.
این تقاضاها که توسط نیرویی قدرتمند هدایت می‌شوند،
برای ایجاد علاقه گردشگران به تجربیات و سفرهای داخلی، باهم ترکیب می‌شوند.

تقسیم‌بندی گردشگری روستایی

بسیاری از نویسندگان درمورد این نیرو اظهارنظر کرده‌اند، که می‌توان آن‌ را به شرح زیر خلاصه کرد:

• برخی مناطق توسعه‌یافته در گردشگری روستایی، گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کنند. استرس‌های شهرنشینی و همچنین دور بودن از طبیعت و محیط‌زیست، اشتیاقی را برای فرار از این نوع زندگی، در مردم ایجاد کرده‌است.
• مردم این نسل (بعد از جنگ جهانی دوم)، به سمت تجربه‌هایی در زمینه گردشگری سوق داده می‌شوند که «خودآگاهی» و «کمال» را در آن‌ها تقویت کرده و به زندگی‌هایی که توسط «عدم اطمینان» و «ناامنی» دچار تزلزل شده‌اند، کمک می‌کند. (Mackay، 1997)
• حجم بالای رسانه‌ها، افزایش جمعیت و آگاهی مردم باعث افزایش علاقه‌ی گردشگران به جاذبه‌های گردشگری جایگزین با ظرفیت بالا شده‌است که موجب توجه گردشگران به اقامتگاه‌های گردشگردی سنتی می‌شود.
• آگاهی نسبت به محیط‌زیست و علاقه‌مندی به رابطه‌ی بین انسان و طبیعت، درحال افزایش است. مسائل زیست محیطی، روستاها را به مکانی جهت گردشگری بومی پایدار، تبدیل کرده‌است.
• باعث سهولت حمل و نقل، ارتباطات و رفع موانع سیاسی و اقتصادی سفر می‌شود و دسترسی به مناطق روستایی را آسان‌ می‌کند.
• افزایش ظرفیت گردشگری روستایی، موجب جذب گردشگران بیشتری به ویژه در سفر‌های طولانی شده است.با افزایش درآمد گردشگران و آگاه شدن آن‌ها، جذابیت مناطق روستایی نیز به طور چشمگیری بهبود یافته‌است.
• تغییر قسمتی از الگوی کاری، باعث افزایش محبوبیت سفرهای کوتاه شد چراکه باعث به حداقل رساندن غیبت شما در کار و تاثیرات منفی آن در همکاری‌تان می‌شود.
• افزایش علاقه‌ی گردشگران به میراث و فرهنگ، باعث می‌شود توجه بیشتری به صنعت گردشگری شود.

مناطق روستایی به دلیل داشتن هوای تازه‌ و آب تمیز‌، به ‌عنوان مکان سالم‌تری نسبت به شهرها شناخته می‌شوند، این مناطق بومی فرصتی جدید برای تفریح در فضای‌باز را ارائه می‌دهند. (Bartmann and Baum. 1998)

از اینکه تا پایان این مطلب همراه ایران چارتر بودید، سپاسگزاریم.