نمایش کمترین نرخ در صورت عدم ورود تاریخ
بدلیل گذشت 15 دقیقه از زمان آخرین بروز رسانی باید جستجوی خود را تکرار نمایید.
جستجوی جدید
نمایش کمترین نرخ در صورت عدم ورود تاریخ
بدلیل گذشت 15 دقیقه از زمان آخرین بروز رسانی باید جستجوی خود را تکرار نمایید.
ایستگاههای قطار، بدون شک ارزشمندترین نقطهی عطف معماری یک شهر است. با وجود پروازهای بدون توقفی که در سراسر جهان انجام میشود، مردم سفر در آسمان را به سفر در ریل قطار ترجیح میدهند. بااینحال، حسی نوستالژیک در مورد سوار شدن به قطار وجود دارد که نمیتوان به سادگی آن را در هیچ شکل دیگری از حملونقل پیدا کرد، بهخصوص هواپیماهایی که هرروز مدرنتر میشوند. از این گذشته، قطارها از نظر اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، آمریکا را در عصر طلایی دگرگون کرد. زیباترین ایستگاههای قطار
افزایش محبوبیت قطارها در نیمهی دوم قرن 19 ام، موجب خلق آثار شگفتانگیز معماری شد. از نقاشیهای دیواری و طرحهای هک شده بر سقفها گرفته تا آجرهای قرمز براق، این آثار در ایستگاههای قطار، موجب رونق اقتصادی چنین مراکز حملونقلی میشود.
چه بخاطر رفتوآمدهای روزانهتان و چه برای ماجراجوییهای جسورانه در سراسر جهان از قطار استفاده کنید، از دیدن خیرهکنندهترین معماریهای جهان که در ایستگاههای قطار یافت میشوند، شگفتزده خواهید شد.
از نمای زیبای گوتیک در لندن گرفته تا ایستگاه اتحادیهی جان و دونالد پارکینسون در لسآنجلس با سبک استعماری اسپانیایی و آرتدکو! طرحهای دراماتیکی که در این مراکز حملونقل به نمایش گذاشته میشود، قطارسواری را به تجربهای شگفتانگیز تبدیل میکند.
از دفعات بعد که مشغول به برنامهریزی برای سفر بودید، مطمئن شوید که در یکی از ایستگاههای قطار معروف، توقفی داشته باشید.
ایستگاه راهآهن مرکزی آنتورپ
سالن انتظار باشکوه ایستگاه آنتورپ که در سال 1905 تکمیل شد، بهطرز مجللی با بیش از 20 نوع سنگ مرمر و سنگ تزئینشده است اما چیزی که این ایستگاه را خاص میکند، پنجرههای طاقدار و نورگیرهای سر به فلک کشیده است که سالن را پر از نور میکند.
سقف باشکوه این سالن زیبا، از آهن و شیشه ساخته شده است. در سال 2009، بهلطف یک بازسازی دقیق، سنگفرشها و برجکهای فرسودهای که در دهع 1950 تخریب شده بودند، باسای شدند و حتی تونلهای جدیدی برای عبور از ترافیک و افزایش سرعت، ساخته شدند.
لازم به ذکر است که در این بازسازی، یکپارچگی ترمینال اصلی حفظ شده است.
ایستگاه راه آهن سائو بنتو
خوزه مارکز دا سیلوا، معمار این ایستگاه که در سال 1916، آن را در دومین شهر بزرگ پرتغال افتتاح کرد، در طراحی نمای سنگی و سقف شیبدار، از معماری قرن 19 ام پاریس الهام گرفت.
ایستگاه راه آهن سائوبنتوی پرتغال، توسط یک نقاش و پسرش (خورخه کولاچو)، طراجی شد.
آنها دیوارها را با صحنههایی از تاریخ پرتغال پوشاندند. اگرچه کولاچو اغلب روی بوم نقاشی میکرد، 11 سال طول کشید تا نقاشی را بر روی 20000 کاشی سرامیکی، تکمیل کند.
ایستگاه راه آهن کوالالامپور
ایستگاه کوالالامپور مالزی که در سال 1910 توسط معمار دولتی آرتور بنیسون هاببک طراحی شد، تجمعی خارقالعاده از منارهها، آلاچیقهای گنبدی و راهروهای طاقدار را به نمایش میگذارد.
این ایستگاه انگلیسی-آسیایی باشکوه در طیف رنگی سفید و کرم، امروزه بیش از اینکه یک مرکز مسافرتی باشد، توجه گردشگران را به خود جذب کرده است، و قطعا ارزش توقف را دارد.
ایستگاه کینگز کراس
بخش تاریخی ایستگاه کینگزکراس در لندن توسط معماری بهنام لوئیس کوبیت طراحی و در سال 1852 تکمیل شد. در آن زمان، سقف شیشهای این ایستگاه، بسیار مدرن و خاص بهنظر میرسید و توجهات زیادی را بهخود جلب کرد.
پس از مدتی، در بازسازی تیرهای چوبی بکار رفته در سقف را به تیرهای فولادی جایگزین کردند.
یک پروژهی بازسازی 15 ساله با 650 میلیون دلار سرمایه، توسط جان مک اسلان راهاندازی شد که در آن یک سالن و ورودی جدید به ایستگاه اضافه شد.
ایستگاه کانازاوا
این ایستگاه در سال 1898 افتتاح شد و در سال 2005 مورد بازسازی قرار گرفت و این اقدام واکنشهای متفاوتی در برداشت. اضافه کردن گنبد فوق مدرن شیشهای و فولادی و دروازهی چوبی غولپیکری که به شکل درام طراحی شده است، از نظر برخی مناسب نبود.
اما بازدیدکنندگان همچنان به ایشیکاوا میروند و از جذابیت سازههای جدید و جاذبههای دیگر این شهر مثل منطقه گیشاها و محلههای سامورایی سابق دیدن میکنند.
ایستگاه راه آهن Liège-Guillemins
معمار اسپانیایی بهنام سانتیاگو کالاتراوا، آخرین بازسازی راهآهن لیژ، بلژیک را با استفاده از فولاد، شیشه و بتن سفید طراحی کرد. این نسخهی بازسازی شده، در سال 2009 تکمیل و جایگزین ساختمانی که به سبک بینالمللی ساخته شده بود و فاقد نما بود، شد. این ایستگاه، بهعنوان یکی از زیباترین و مستحکمترین ایستگاههای قطار شناخته میشود.
ایستگاه راهآهن مرکزی میلان
دومین ایستگاه بزرگ ایتالیا (پس از Stazione Termini رم) در سال 1931 در میلان افتتاح شد.
برای ساخت این ایستگاه، ابتدا از ایستگاه یونیون در واشنگتن دی سی الگوبرداری شد، اما زمانی که موسولینی به قدرت رسید، طراحی Beaux Arts را گسترش داد که عناصری از آرتدکو و هنر مدرن را در برداشت.
این بازسازی نتایج فوقالعادهای داشت که شامل 118000 فوت مربع کفپوش مرمری، مجموعهای از مجسمههای سنگی، پنج سالن پوشیده با سایبانهای بزرگ آهنی و شیشهای است.
ایستگاه هانگربرگ
در سال 2002، معماری بهنام زاها حدید،اولین برج اسکی Bergisel را در اتریش طراحی کرد. چندی بعد، برای طراحی راهآهن کابلی Nordpark بازگشت و چهار ایستگاه فونیکولار (قطار کابلی) را جایگزین یک تراموای (واگن برقی) 100 ساله کزد.
قطارهای فونیکولار میتوانند مسافران را به بالای یک شیب سرگیجهآور ببرد.
هر یک از ایستگاههای حدید، با سقف شیشیهای پوشانده شدهاند و میتوان با نگاه کردن به آن از وضعیت آبوهوا باخبر شد.
ایستگاه راه آهن سیرکچی
ایستگاه باشکوه سیرکچی بهعنوان دروازهی بین استانبول و اروپا، تلفیقی از هنرمندان فرانسه و زیباییشناسی عثمانی است.
این ایستگاه در سال 1890 افتتاح شد و در زمان خود کاملا مدرن درنظر گرفته میشد همچنین دارای 300 فانوس گازی و اجاقگاز کاشی وارداتی از اتریش بود. ایستگاه سیرکچی در تنگهی بسفر قرار دارد و در نمای آن از نوارهای آجری و پنجرههای شیشهای رنگی استفاده شده است.
این ایستگاه بهعنوان پایانهی مسیر معروف Orient Express عمل میکرد و Gare de l’Est پاریس را در یک سفر 80 ساعته به ترکیه متصل میکرد. سرانجام در سال 1977 این مسیر متوقف شد.
ایستگاه راه آهن حیدرپاشا
ایستگاه راهآهن حیدر پاشا، نسبت به ایستگاه سیرکچی استانبول از شهرت کمتری برخوردار است و البته که این بدان معنا نیست که ارزش این ایستگاه نیز کمتر است. حیدر پاشا در لوکیشنی در نزدیکی تنگهی بسفر واقع شده و از 3 طرف توسط آب احاطه شده است.
عمارت باشکوه نئوکلاسیک در سال 1909 توسط Otto Ritter و Helmut Conu طراحی و در روز تولد سلطان محمد پنجم افتتاح شد.
این ایستگاه دارای پنجرههای بزرگ و سقف بزرگی است.
در سال 2012، ایستگاه حیدر پاشا بهدلیل بازسازی و توسعهی مسیرهای پر رفتوآمد تعطیل شد،
اما برخی گردشگران برای بازدید از نمای چشمنواز بیرونی آن با قایق به آنجا میروند.
ایستگاه کراس جنوبی ملبورن
ایستگاه ملبورن، آنقدر بزرگ است که یک بلوک کامل را پوشش میدهد و همچنین دارای سقفی موجدار است که بر روی یک سری ستون Y شکل قرار دارد.
این سازه در سال 2005 بازسازی شد و تغییر نام داد (قبلاً به دلیل موقعیت مکانیاش به عنوان ایستگاه خیابان اسپنسر شناخته میشد)، و اکنون طراحی نوآورانه توسط معماران گریمشاو را به نمایش میگذارد.
ایستگاه اتحادیه در لسآنجلس
2 معمار پدر و پسر به نام جان و دونالد پارکینسون، سبک استعماری اسپانیایی و
آرتدکو را به ایستگاه اصلی لسآنجلس آوردند و این پروژه را در سال 1939 تکمیل کردند
که بزرگترین پایانه قطار مسافربری در غرب ایالاتمتحده است.
جالب است بدانید که دیوارههای زیبای این ایستگاه زیبا را با سنگ مرمر تزئین کردهاند.
ایستگاه مترو کومسامولسکایا
جوزف استالین، خود شخصا برساخت این ایستگاه به سبک باروک نارت داشت و تنها یک سال قبل از مرگش در سال 1952 تکمیل شد.
سکوی انتظار متروی مسکو، دارای 68 ستون آهکی و مرمری است و کف این ایستگاه از جنس گرانیک ساخته شدهاست.
در سقف زرد رنگ این ایستگاه، نقاشی دیواریهایی وجود دارند که هر کدام نشاندهندهی یکی از پیروزیهای نظامی و تاریخی روسیه است.
مرکز حمل و نقل مرکز تجارت جهانی
معماری مرکز حملونقل تجارت جهانی، توسط Santiago Calatrava در ماه مارس در منهتن افتتاح شد.
محور اصلی این پروژه، سازهی 800000 متر مربعی است که از شیشه و فولاد ساخته شده است و به نام Oculus شناخته میشود.
Oculus، با مساحت 365،000 متر مربع، اکنون خانهی مرکز تجارت جهانی است و در ماه اوت افتتاح شد.
ایستگاه گار دی نور
این ایستگاه باشکوه، با سبک معماری Beaux Arts، در سال 1864، در منطقه 10 پاریس افتتاح شد و جالب است بدانید که این ایستگاه یکی از قدیمیترین، شلوغترین و باشکوهترین ایستگاههای جهان است.
23 مجسمهی زن این ایستگاه را زینت بخشیدند و هر یک از آنها نشاندهندهی مقصدی است که راهآهن به آنجا میرود.
فضای داخلی این ایستگاه، بهلطف پنجرههای بلند و سراسری، غرق در نور طبیعی است
و سقف شیشهای-آهنی آن ادغام پیروزمندانهی مهندسی و هنر را نمایش میدهد.
ایستگاه مرکزی روتردام
ماننده بسیاری از شهرهای قدیمی با ایستگاههای قطار قدیمی، روتردام نیز برای پذیرش مسافران بیشتر و افزایش خطوط پرسرعت به راهآهن مرکزی نیاز داشت. در سال 1957، یک تیم معمار برای ساخت ایستگاه جدید که در مارس سال 2022 افتتاح شد، راهی این شهر شدند.
ورودی این ایستگاه شبیه بومرنگ طراحی شدهاست و از جنس استنلس استیل است.
استفاده از 130000 سلول خورشیدی که در سطح سقف پخش شدهاند، این ایستگاه را به یکی از بزرگترین پروژههای خورشیدی تبدیل میکند.
ایستگاه اتحادیه
این بنای باشکوه با سبک معماری هنرهای زیبا که در سال 1907 تکمیل شد، اولین سازه بزرگ کشور بود که از بتل، ورمونت و گرانیت سفید ساخته شد، سنگی که به دلیل استحکام و درخشندگی بسیار ارزشمند است.
این ایستگاه، هر دو مرکز راهآهن واشنگتن دیسی را زیر یک سقف آورد و یکی از آنها را به مرکز خرید ملی تبدیل کرد.
دانیلاچ.برنهام، این ایستگاه را طراحی کرده است و در تزئین سقف آن از گچبریهای خیرهکننده، سنگ مرمر، ورقطلا و چوب ماهون استفاده کرده است.
ایستگاه راه آهن CFM
این ایستگاه که در سال 1916 تکمیل شد، ساختهی معمارهای پرتغالی: آلفردو آگوستو لیسبوا د لیما، ماریو ویگا و فریرا دا کوستا است و مشرف به Praça dos Trabalhadores (میدان کارگران) است.
نمای بیرونی این سازهی زیبا، به رنگ سفید سبز نعنایی درآمده و دیوارهای داخلی این ایستگاه دارای نقاشیهای بسیار زیبا به رنگ آبی هستند.
Estación de Atocha
ایستگاه اصلی Atocha در سال 1851 در اثر آتشسوزی ویران شد و در سال 1892 با سولهای جایگزین شد که سقف آن از جنس آهن و شیشه بود، 90 متر ارتفاع داشت و دو جناح آجری را به هم وصل میکرد.
معمار این پروژه، آلبرتو د پالاسیو الیسانا، کاخها و پلهایی را نیز طراحی کرده است و در این پروژه با الکساندر-گوستاو ایفل، که به تازگی طرای و ساخت برج ایفل را به پایان رسانده بود، همکاری کرد.
Atocha همچنان به عنوان بزرگترین ایستگاه قطار اسپانیا به خدمت خود ادامه می دهد، اما در سال 1992 سالن اصلی آن به مرکز خریدی با مرکزیت یک باغ استوایی یک هکتاری تبدیل شد.
پایانهی Chhatrapati Shivaji
پایانهی Chhatrapati Shivaji، در بمبئی (هند)، که قبلا بهعنوان ایستگاه ویکتوریا شناخته میشد، ترکیبی از احیای گوتیک ایتالیایی و معماری سنتی هند است.
ساخت این ایستگاه که برای خدمت به بندر تجاری کشور طراحی شد، 10 سال طول کشید و بالاخره در سال 1888 تکمیل شد و نیروی کار عظیمی در اجرای طرح معمار F.W. Stevens برای سنگتراشیهای تزئینی، گلکاری و مجسمههای مختلف بکار گرفته شدند.
ترمینال Grand Central در نیویورک
ترمینال Grand Central اصلی، توسط Cornelius Vanderbilt در سال 1871 ساخته و در سال 1903 تخریب شد.
ایستگاه فعلی در سال 1913 تکمیل شد و همچنان ماننده جواهری در معماری نیویورک باقی مانده است.
محوطهی وسیع آن با راهپلههای مرمری زیبا در دو طرف و ساعت بزرگ شیشهای-برنجی بالای غرفهی اطلاعات مرکزی، این ایستگاه را بسیار متمایز کرده است.
از دیگر ویژگیهای برجسته این ترمینال میتوان به ساعت تیفانی در نمای خیابان آن و رستوران زیرزمینی Oyster Bar اشاره کرد
که دارای یک سالن غذاخوری مارپیچ، یک گالری هنری و کاشیهای سفالی است که سقف طاقدار آن را پوشانده است.
ایستگاه مرکزی آمستردام
ایستگاه نئو رنسانس آمستردام بزرگترین ایستگاه راه آهن اتحادیه اروپا است که هر روز به بیش از 260000 مسافر خدمات رسانی میکند و در سال 1889 به روی عموم باز شد. معمار هلندی Pierre Cuypers، این ایستگاه را به سبک گوتیک طراحی کرده است.
ایستگاه Napoli Afragola
ایستگاه Napoli Afragola در هفت مایلی شمال ناپل، در ژوئن 2017 بهعنوان راهحلی برای افزایش تقاضا برای سفر با قطار در سراسر اروپا افتتاح شد. این ایستگاه قطار دارای ظاهری بسیار مدرن است که بدست یک معمار ایرانی-بریتانیایی طراحی شده است.
این ایستگاه از دور شکل یک موج سفید در میان منظرهای بژ بهنظر میرسد که قطعا هدف معمار نیز همین بوده است.
ایستگاه قطار Hua Hin
در تایلند، ایستگاه قطار هواهین یکی از قدیمیترین قطبهای راهآهن این کشور است.
چشمنوازترین فضای این ایستگاه کوچک که به سبک معماری سنتی تایلندی ساخته شده است،
سالن انتظار سلطنتی آن است که در سال 1911 (در زمان سلطنت شاه راما)، ساخته شده است.
با این حال، چند بار تخریب و بازسازی شده است.
ایستگاه مرکزی هلسینکی
در پایتخت فنلاند، ایستگاه مرکزی هلسینکی یکی از شناختهشدهترین نقاط دیدنی شهر است.
این ایستگاه یک سازهی آرتدکو با ورودی بزرگ منحنی است که در سال 1860 جایگزین اولین ایستگاه راهآهن شهر شد.
اگرچه ساختمان جدید، با محبوبیت زیادی روبهرو شد، اما شروع دشواری داشت زیرا ساختمان اولیه که توسط کارل آلبرت ادلفت (معمار اصلی) طراحی شده بود، بسیار کوچک بود و تغییر ساختار آن کار سختی بهنظر میرسید، بههمیندلیل دولت رقابتی برای طراحی ساختمان جدید ایجاد کرد.
الین سارینن، پس از ارائهی 21 طرح مختلف، سرانجام بهعنوان طرح جدید ایستگاه راهآهن انتخاب شد.
طراحی جدید او در سال 1909 به پایان رسید و ایستگاه 10 سال بعد افتتاح شد.
ایستگاه Gare do Oriente
ایستگاه Gare do Oriente، در سال 1998 توسط معمار اسپانیایی سانتیاگو کالاتراوا در لیسبون افتتاح شد.
همچنین مجموعه ورزشی المپیک آتن، موزه هنر میلواکی، مرکز حملونقل و مرکز تجارت جهانی منهتن، به دست او طراحی شده است.
اگرچه این ساختمان در نگاه اول مدرن بهنظر میرسد اما اگر دقت کنید متوجه میشوید که سانتیاگو بهطور ماهرانهای به سبک گوتیک قرن 12 تا 16 اروپا اشاره کردهاست.
متمایزترین ویژگی این ساختمان، ساختار شبکهای آن است که ظاهرا در این ایستگاه و گالریهای اطرافش، قابل تشخیص است.
ایستگاه اتحادیه در کانزاس سیتی
پس از نابودی ایستگاه اصلی راهآهن Union Depot، توسط دومین سیل بزرگ کانزاس سیتی، مدیران راهآهن تصمیم گرفتند بهسرعت یک ایستگاه راهآهن جدید بسازند.
Union Station، زایدهی افکار Jarvis Hunt، معمار اهل شیکاگو است که در سال 1906 این پروژه را درست گرفت.
ساخت این ایستگاه 8 سال طول کشید و پس از افتتاح، محبوبیت زیادی پیدا کرد.
با این حال، این ایستگاه بهدلایلی غیر از محبوبیتش، معروف است و یکی از آنها زمانی بود
که Frank Nash در سال 1933، توسط اوباش بهطور غیرمنتظره مورد اصابت تیراندازی قرار گرفت و کشته شد.
در این حادثه Nash و چهار افسر پلیس کشته شدند.زیباترین ایستگاههای قطار
ایستگاه Gare de Metz
Gare de Metz که در خدمت شهر متز، پایتخت لورن، فرانسه است، اغلب توسط مردم محلی به عنوان قصر ایستگاه شناخته میشود، زیرا اگر باتوجه به آنها نگاه کنید، میتوانید آپارتمانهای سابق قیصر ویلهلم دوم آلمان را ببینید.
ظاهر نمای این ایستگاه را به سبک آلمانی ساختهاند، چرا که معمار آلمانی یورگن کروگر آن را طراحی کرده است.
او سه سال را صرف ساختن ساختمان نئورومانسک کرد و هنوز سالن اصلی خروج، سالن افتخاری و رستوران ایستگاه سابق وجود دارند.
ایستگاه Jungfraujoch
ایستگاه Jungfraujoch، 3500 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد و یک ایستگاه کوهستانی در کوههای آلپ است.
پس از دههها تلاش برای کشف چگونگی افتتاح یک ایستگاه راهآهن در این ارتفاع، طرح نهایی در سال 1893 توسط آدولف گویر-زلر، صنعتگر و کارشناس راهآهن از زوریخ ارائه شد، اگر چه ساخت این ایستگاه تا سال 1930 شروع نشده بود.
ایستگاه William H. Gray III 30th Street
درست مانند ایستگاههای قطاری که در طول دورهی هنر دکو در بین دهههای 1920-1930 ساخته شدند، ایستگاه William H. Gray III 30th Street جایگزین ایستگاه کوچکی شد که نمیتوانست از پس حملونقل جمعیت رو به رشد شهر برآید.
با رواقهای سر به فلک کشیده، محوطهی عظیم، آثار هنری با کیفیت موزه، ساختمان 8 طبقه با طراحی آلفرد شاو، این ایستگاه از اواخر دهه 1970 در فهرست ملی اماکن تاریخی ثبت شده است.
ایستگاه William H. Gray III 30th Street که به سبک نئوکلاسیک طراحی شده است، یکی از مجللترین سازههای معماری در کل شهر است.
ایستگاه Strasbourg-Ville
ایستگاه Strasbourg-Ville، در سال 1841 افتتاح و حدود 40 سال بعد بازسازی شد.
درست است که این ایستگاه در پاریس واقع نشده، اما یکی از شلوغترین ایستگاههای فرانسه است.
معمار آلمانی Johann Eduard Jacobsthal، قسمت اعظم این ایستگاه را در اواخر قرن 19 طراحی کرد
اما معروفترین بخش این ساختمان (the Salon de l’Empereur)، در سال 1900 توسط معمار دیگری بهنام Hermann Eggert طراحی و ساخته شد.
این ایستگاه توسط معمار فرانسوی Jean-Marie Duthilleul بین سالهای 2006 تا 2007 بازسازی شد.
Duthilleul سقف شیشهای نمادینی را به این ساختمان اضافه کرد و کل نمای تاریخی را پوشاند.
شهرهای کلرادو، بهویژه دنور، بهدلیل نقش عظیمشان در استخراج طلا و نقره در قرن 19 ام مشهور هستند، اما این ایالت کوهستانی همچنین مجموعهای از ساختمانهای تاریخی-معماری زیبا را به نمایش میگذارند.
یکی از این سازهها ایستگاه یونیون است که تنها سه سال پس از ساخت آن در سال 1881 در آتشسوزی سوخت و خوشبختانه، به سرعت در ارتفاع جدید 40 فوت بلندتر بازسازی شد. اما آن ساختمان هم موفق نشد و چندی بعد تخریب شد.
ساختمانی که جای آن را گرفت، ایستگاه فعلی اتحادیه، ساختمانی به سبک هنرهای زیبا و رنسانس است،که با گرانیت حکاکی شده و با سفال ساخته شده است.
این ساختمان در سال 1914 به روی مسافران افتتاح شد و یکی از ارزشمندترین ساختمان های شهر است.
ایستگاه بین المللی سنت پنکراس
لندن مملو از ایستگاههای قطار است اما ایستگاه بین المللی سنت پنکراس، زیباتر از بقیه است.
این ایستگاه که در سال 1868 در اوج دوران ملکه ویکتوریا افتتاح شد، یکی از زیباترین ایستگاههای جهان بهحساب میآید.
سنت پنکراس اینترنشنال که توسط ویلیام هنری بارلو طراحی و توسط شرکت راه آهن میدلند ساخته شده است، بهعنوان خط اصلی سفر به شهرهای همسایه از لندن عمل میکند. زیباترین ایستگاههای قطار
ایستگاه راهآهن Wemyss Bay که در روستای همنام آن در نزدیکی ساحل اسکاتند قرار دارد،
توسط جیمز میلر طراحی و در سال 1865 افتتاح و در سال 1903 بهطورکامل بازسازی شد تا تعداد روز افزون مسافران را در خود جای دهد.
ایستگاه King Street
Reed و Stem معماران یکی از معروفترین ایستگاههای قطار درمینهسوتا، آمریکا بودند.
با اینحال وقتی نوبت به ایستگاه کینگ استریت رسید، آنها رهبری طراحی را برعهده گرفتند.
این دو معمار میخواستند چیزی بسازند که برای سیاتل غیرمنتظره و متفاوت باشد،
این برج 242 فوتی را برای تقلید از Campanile di San Marco in Venice ونیز، ایتالیا طراحی کردند و آن را با چهار ساعت غول پیکر تزئین کردند.
ایستگاه مترو تولدو
در اوایل سال 2000، ایستگاههای متروی ناپل با تاثیر از حضور معماران مشهور بینالمللی دستخوش تغییراتی شد.
یکی از آنها ایستگاه متروی تولدو بود که توسط معمار اسپانیایی بهنام Oscar Tusquets طراحی شد و او در این طراحی از زمین، آب و نور الهام گرفت. در ایستگاه جدیدی که در سال 2012 افتتاح شد، موزائیکها به شیوهای در کنار هم چیده شدهاند که نگاه کردن به آنها سیر نمیشوید.
ترمینال اتحادیه در سینسیناتی
نقطهی عطف تاریخی ملی در سینسیناتی، این شاهکار به سبک هنر دکو است که در سال 1933، زمانی که پایان دورهی راهآهن نزدیک بهنظر میرسید، افتتاح شد.
از این گذشته، مالکیت خودرو در دهههای 1920 و 1930 بهشدت افزایش یافت و باعث شد مردم فکر کنند
که دوران راهآهن تقریبا به پایان رسیده است. البته که این هرگز اتفاق نیوفتاد و حتی در سالهای رکود راهآهن،
باز هم ترمینالهای جدید افتتاح شدند.
طراح این ایستگاه Roland Wank، معمار اهل فیلادلفیا بود که چهارسال را صرف طراحی و ساخت این سازه کرد.